Egzorcyzmy

Kategorie: Poradnik

5 Opętanie a choroba psychiczna

Opętanie od choroby psychicznej odróżnia przede wszystkim - wrażliwość na relikwie i sakramentalia, stany jasności umysłu, nadprzyrodzone zjawiska i umiejętności , dziwne zachowanie przedmiotów martwych (np. windy czy AGD w obecności opętanego), temperatura potrafi w pomieszczeniu nagle spaść do 10 stopni, pojawia się wiedza ponadnaturalna, wrażliwość na modlitwę.

Opętani wykazują się nienawiścią do otoczenia, która całkowicie zdobywa nad nimi kontrolę.

5. Współpraca egzorcysty z psychiatrą

Egzorcyści i psychiatrzy muszą być widziani na dwóch różnych poziomach, gdyż posługują się dwiema całkowicie różnymi metodami.

Psychiatra nie musi być człowiekiem wierzącym, aby mógł współpracować z egzorcystą, nie musi nawet wierzyć w oddziaływanie złego ducha, wystarczy że potrafi uznać ograniczenia swej wiedzy

Współpracy trzeba gdy choroba naturalna i choroba od złego ducha nakładają się na siebie.

Egzorcysta zawsze pyta o diagnozę lekarzy, ale tylko przy pomocy egzorcyzmu można się przekonać czy choroba jest diabelska czy też nie.

O Francesco Palau, żyjący w średniowieczu, egzorcyzmował wszystkich chorych umysłowo, w każdym przypadku chorzy odzyskiwali zdrowie. Wówczas był to jedyny oręż, którym dysponowała ludzkość w walce z tego typu chorobami. Pamiętajmy o tym, co nakreślił Karol Wojtyła w „Osobie i czynie” - psychika jest warstwą pośredniczącą między duchem, a ciałem.

Rytuał rzymski głosi: „Niech egzorcysta nie pokłada ufności w swojej władzy, ale we władzy i mocy Bożej i niech zachowuje dystans od wszelkiej pożądliwości dóbr ziemskich”

Lekarz psychiatra Simone Morabito stwierdza, iż aby psychiatra mógł pomóc egzorcyście musi posiadać żywą wiarę, praktykować cnoty główne i teologalne, Zły bowiem atakuje duchowy kręgosłup człowieka – nauka winna potwierdzać te prawdy które wiara pozwala odkryć, odwrócenie tego procesu jest niemożliwe.

Tomek Zbrzezny