Postępowanie z dzieckiem trudnym

Kategorie: Poradnik Wychowanie

Trudne dzieci zazwyczaj nie mają ojców, tylko matki.

Czy matki sprawiających problemy dzieci pozwalają ojcom zbliżyć się do nich?

Mężczyźni szybciej dochodzą do kresu sił niż matki, mężczyzna ma jednak szerszy repertuar zabiegów kompensujących. Małżonkowie często robią sobie wyrzuty a dziecko staje się zagrożeniem.

Matki często zachowują się tak, aby zniechęcony ojciec oddał im dziecko z powrotem

Dlaczego właśnie ja? Kiedy to się zadecydowało? A potem: w jakim celu? Pytania ustępują – pojawia się wzajemna miłość i ciepło oraz siła do pokonania trudności.

Trzeba sobie odpowiedzieć – nie ma winnego.

Pozostaje jeszcze poczucie winy względem dziecka – jestem mu coś winna, je też trzeba przepracować, pamiętaj o wadze swojego zaangażowania.

W wyniku samorozwoju kształtują się odmienni rodzice, którzy idą w swym życiu wbrew głównym tendencjom w społeczeństwie.

Kiedy napięcia w rodzinie sięgają poziomu obciążenia nie do zniesienia pomaga czasowe opuszczenie czterech ścian, lub odesłanie dziecka do zaprzyjaźnionej rodziny.

Jeśli masz zdrowe dziecko nie zaniedbuj go emocjonalnie. Chwal je kiedy na to zasługuje.

Trzeba przepracować też poczucie winy dziecka zdrowego względem dziecka z problemami -

nie chroń dziecka chorego ponad miarę, obserwuj je i reakcje zdrowego dziecka, w miarę możliwości ucz oboje odpowiedzialności.

Trzeba przepracować też wstyd zdrowych dzieci za chore rodzeństwo – szczerze o tym porozmawiać.

Matka jest pierwszą osobą, którą się obwinia za niepełnosprawność dziecka („w naszej rodzinie rodziły się same zdrowe dzieci”)

Nie kapituluj, szukaj wsparcia u ojca dziecka, nie obniżaj poczucia własnej wartości.

Nie wycofuj się z życia rodzinnego i towarzyskiego.

Obrona własnego dziecka, pójście za instynktem macierzyńskim często rodzi konflikty, matka z chorym dzieckiem często pozostaje na samotnej wyspie, jest to nawet pokusa bycia w izolacji, ciężko bowiem oduczyć chore dziecko niewłaściwego, czy wręcz kompromitującego zachowania.

Nie broń nadmiernie swojego dziecka- daj mu szansę społecznego uczenia się w zakresie jego możliwości, takie dziecko uczy Cię asertywności, łatwiej reagować na niesprawiedliwe traktowanie, bo się jest samemu w to uwikłanym, nie wolno jednak uciec w wyniosłość.

Szukaj matek z dziećmi z podobnymi problemami, to pomoże Tobie i dziecku.

Nie zapominaj o dystansie do siebie i poczuciu humoru. Bardzo ważne są zwierzęta w domu. Bardzo ułatwiają i ocieplają relacje.

Poszukaj szkoły integracyjnej. Pomożesz dziecku się rozwijać.

W okresie dojrzewania u dzieci trudnych najczęściej wzrasta uczucie wściekłości – nie należy tych reakcji traktować jako odmiennych od normy

Lepiej jest gdy matki są odłączane od dzieci zgodnie ze wskazaniami natury, a nie gdy same się odłączają, matka powinna dbać o to by rozdzielenie było możliwe. Przygotować dziecko by było w miarę możliwości samodzielne i niezależne.

Tomek Zbrzezny